ЗВЕЗДА76: Дан 1 - ЦЗБГ портал

#ZVEZDA76

Od čak 166 nominovanih vi ste izglasali za 76 igrača putem instagrama, tvitera, fejsbuka i CZBG portala, dok su ostali glasovi pripadali raznim konsultantima, iz grupa koje smo odabrali, kao i oni koji su stizali putem poruka. Kriterijumi konsultanata je bio vrlo strog, ali i zahvalan po objektivnosti. Neke od ključnih stvari su bili prednosti i mane igrača u Zvezdi, rekordi, procenti, uspesi kako individualno tako timski, uticaj, značaj, lojalnost, vernost, i tako dalje.

Snimak poteza svih ovih igrača će izaći u saradnji sa jutjub kanalom SerbBasketTv, a na uredjivanju slika se sa izrazitim poštovanjem zahvaljujemo admin timu instagram stranice @Balkan.Buzzerbeater.

Na listi se nalaze imena iz svih perioda. Od samih pionira i graditelja kluba do danas nama vrlo poznatih lica koji su i dan danas verni klubu s Malog Kalemegdana i čine deo jedne vrlo bogate istorije.

Prvih 15 članova jubilarnog tima KK Crvena zvezda su Aleksandar Gec, Sreten Dragojlović, Igor Rakočević, Ljubodrag Simonović, Čarls Dženkins, Radomir Šaper, Nikola Jestratijević, Džerod Henderson, Mileta Lisica, Saša Obradović, Milan Dozet, Zlatko Bolić, Zoran Jovanović, Milko Bjelica, DeMarkus Nelson.

Aleksandar Gec

Prvi dan ovog jubilarnog kluba počinje sa prvom Zvezdinom zvezdom u košarci Aleksandrom Gecom. Gec je prva zvezda po mnogo tome, a najviše po svojim igračkim, pa tako i ljudskim sposobnostima zbog kojih je prozvan najtalentovanijim igračem svog vremena. Sa Crvenom zvezdom za koju je nastupao čitavu osmosezonsku karijeru (1945/1953 uz 98 nastupa) osvojio je 8 naslova prvaka države Jugoslavije za redom i tako bio i ostao jedan od retkih igrača koji su svake godine svoje karijere bili obogaćeni titulom. Bio je igrač kojem se verovalo u završnicama pa tako je bila lopta u njegovim rukama, a činjenica koja to potvrdjuje je utakmica protiv Proletera u Zrenjaninu 1952. kada je na 4 sekunde do kraja pogodio koš sa pola terena pri izjednačenom rezultatu nakon kojeg je došlo do gužve oko zapisničkog stola, pa su sudije odlučile da ponište koš i ponovo uruče loptu Zvezdi nakon auta Gec prima loptu ponovo sa iste pozicije s pola terena i pogodio šut za pobedu. Igrao je na prvom posleratnom prvenstvu 1945/1946 i bio treći strelac prve Zvezdine šampionske ekipe. Već sledeće sezone preuzima ulogu drugog strelca pa tako sve do 1950 kada postaje lider ekipe nakon 130 ubačenih poena na 18 utakmica, posle 110 poena na 13 utakmica. U najboljoj i poslednjoj sezoni karijere koju je morao da završi u 25 godini zbog toga što mu je ustanovljeno teško oboljenje levog plućnog krila je beležio 11.7 poena što je bilo neverovatno za to vreme i bio najbolji asistent ekipe. Van Zvezde bio je i redovan učesnik prvog tima reprezentacije Jugoslavije i na 66 utakmica postigao 349 koševa. Učestvovao je na prvom svetskom prvenstvu u Buenos Ajresu u Argentini 1950, a takodje je učestvovao i na dva Balkanska prvenstva 1946. I 1948. godine i evropskog prvenstva u Pragu 1947. Od reprezentacije se oprostio isto 1953. nakon osvojenoh 6. mesta na evropskom prvenstvu u Moskvi. Nažalost pun potencijal nikada nije mogao otkriti pred javom za čim ostaje žal s obzirom da je bio pravi ekspert za prodor i imao je dodavanja ispred svoga vremena.

Sreten Dragojlović

Legendarni šuter iz Kraljeva u Zvezdu je došao iz kraljevačke Sloge nakon svoje prve dve sezone u karijeri i crveno beli dres nosio čitavu deceniju od 1957. do 1967. godine. Na Mali Kalemegdan ga je doveo Srdjan “Srdja” Kalember koji je takodje svojevremeno bio igrač Zvezde. Nakon spore prve sezone u drugoj je naštimao svoj snajper i krenuo da pogadja i s time bio jedan od najboljih strelaca prvenstva. Imao je sjajan tandem sa Cvetkovićem i Vićentićem kog su se plašili defanzivci čitavog regiona i šire. Godine 1963. je bio beležio neverovatnih 28.2 poena po meču te sezone sa čak 395 poena uglavnom sa udaljenosti koje bi danas donosile 3 poena, a treba napomenuti da tada nisu bile ni u planu za uvodjenje. Nažalost sa Zvezdom nije osvojio nijedan jedini trofej s obzirom da je tada ligom vladao OKK Beograd sa Koraćem kao glavnom senzacijom. Postigao je ukupno 2437 poena na 155 utakmica za Crvenu zvezdu i tako se nalazi na 20. mestu po broju poena s obzirom da ga je skoro prestigao Ognjen Dobrić.

Igor Rakočević

Jedini čovek kome je povučen dres i to čuvena 8-ica koju je nosio, a nimalo ne zaostaje 6-ica koju je nosio u prvom mandatu. Igor Rakočević je simbol za mnoge generacije zvezdaša kao kapiten, borac i heroj Crvene zvezde u igri medju obručima. Prošao je mladje kategorije crveno belih i već 1994 zaigrao za prvi tim sa svega 16 godina. Godinu dana kasnije bio je jedan od ključnih igrača u plejofu kada je protiv BFC-a beležio 13.3 poena. Pravu šansu da se dokaže dobija u svima nama poznatoj sezoni 1997/98 kada je Crvena zvezda osvojila prvenstvo Jugoslavije i stigla do finala medjunarodnog Kupa Radivoja Koraća. U ligaškom delu je totalno eksplodirao i bio prvi strelac kluba sa 13 poena u proseku, a čak je ubacio 31 poen u 7. kolu protiv Mornara. Tokom doigravanja nije posustao već nastavio da melje sa svojih 12.4 poena (99 ukupno) i tako doprineo u finalnoj seriji protig FMP-a. Naredne dve sezone nastavio je da igra u tempu pa i u tada Fibinoj Evroligi u kojoj je Zvezda prvi put nastupala od 1973. Nakon te sezone odlazi na NBA draft na kom je izabran od strane Minesote Timbervulvs. Nakon skoro 3 ipo godine vraća se nikad bolji nakon kratkotrajnog iskustva u najjačoj ligi na svetu i postaje ponovo kapiten crveno belih. Te sezone je predvodio tim sa 22.5 poena u proseku u ABA ligi i 20 poena u proseku u ULEB kupu, a i do trofeja Kupa Radivoja Koraća nakon 3 produžetka protiv Partizana, Vojvodine i Refleksa. U plejofu ABA lige u porazu od Refleksa je ubacio 38 poena uz 5 skokova, 5 asistencija, 2 ukradene lopte i 1 rampe na kojoj je postigao najveći indeks u istoriji Jadranske lige što se doigravanja tiče. Nakon silnih rekorda u Evroligi i uspeha sa reprezentacijom vraća se leta 2012. godine da završi karijeru u svom voljenom klubu i po treći put kao kapiten. Ponovo je osvojio Kup Koraća, dogurao svoj tim do finala KLS-a i ABA lige kao i prolaza do druge runde Evrokupa. Bio je glavni strelac lige Srbije, drugi u ABA i najbolji strelac druge runde Evrokupa. Takodje važno je napomenuti da je svetski i evropski šampion sa Jugoslavijom (2002 i 2001), a i rekord od 3 titule za najboljeg strelca Evrolige. Odigrao je 324 utakmica za naš klub i postigao 4007 poena.

Ljubodrag Simonović

Najbolji igrač sveta iz 1970. godine i po mnogima najtalentovaniji igrač bivše Jugoslavije Ljubodrag “Duci” Simonović svoju karijeru započeo je i uzdigao u Crvenoj zvezdi. Prvi čovek sa atraktivnim zakucavanjima na ovim prostorima bio je Duci po čemu ga ljudi koji su ga gledali najviše i pamte. Izvanredan strelac i košgeter koji je za samo 263 utakmice postigao 4461 poen što ga dovodi na 6-to mesto u istoriji kluba. Takodje uz Moku i Kaponju je bio glavni igrač generacije koja je došla do fajnal fora Kupa Evropskih šampiona i titule Kupa pobednika kupova što su i dan danas najveći medjunarodni uspesi kluba s Malog Kalemegdana. Isto kao i Sreten potekao je iz Sloge samo što je Duci postao prvotimac sa 13 godina, a u Zvezdu isto dolazi nakon samo 2 sezone i takodje je vredno napomenuti da je postao reprezentativac Jugoslavije sa svega 17 godina. U Zvezdi je igrao od 1967. do 1976. i u tom periodu osvojio dve titule prvenstva i tri nacionalna Kupa i već spomenuti Kup pobednika kupova. U Kupu kupova 1974 je beležio 21.2 poena po utakmici. U prvenstvu je imao više sezona kada je beležio izmedju 25 i 33 poena, šta više od 1970 nije beležio ispod 20. Posle Zvezde igrao je u Bambergu i bio dva puta za dve sezone glavni strelac lige. Karijeru je završio u Pazovi zbog bolesti stalnog krvarenja u plućima.

Čarls Dženkins

Najvoljeniji stranac u istoriji kluba koga čak i ne možemo nazvati strancem je naš vrlo poznati Djenka. Ubica Budiveljnika zbog koga su preko 24000 navijača došli da ga gledaju je rekorder medju rekoderima. Najviše utakmica kao stranac (279), najviše ukupnih poena kao stranac (2498), najviše primljenih poklona od strane navijača, itd. Jedan od malobrojnih stranaca je koji poseduje Srpsko državljanstvo. Došao je u Zvezdu pravo iz Filadelfije nakon dosta slabije epizode za razliku od perioda u Golden Stejtu. Bio je doveden kao rezervni bek koji će ulaziti kao 6-ti igrač i tako i hteo da nebi ugrozio minutažu svojih saigrača i opet bio jedan od nosioca ekipe. Nakon sjajne prve sezone produžio je ugovor i osvojio tripletu sa četom Dejana Radonjića te sezone nakon koje se seli za Italiju, a ta sezona ostaje upamćena po njegovom kezu protiv Partizana kada ih je u svakom značenju te reči demolirao. Već nakon jedne sezone u Milanu se hitro vraća u Beograd kako bi ponovo zaigrao za svoju Zvezdu i bio statistički najbolji igrač uz Simonovića i Kuzmića te sezone uz statistiku od 12.3 poena, 5.3 asistencija, 3 skoka i 1.5 ukradenih lopti. Osvojio je priznanje najkorisnijeg igrača doigravanja Jadranske lige. Po treći put se vraća 2019 i nažalost u svom najslabijem izdanju u sezoni koja je prekinuta korona virusom.

Radomir Šaper

Jedan od osnivača i graditelja košarkaških selekcija Crvene zvezde bio je Raša Šaper. Zajedno sa kapitenom i trenerom Nebojšom Popovićem, predsednikom kluba Mirkom Aksentijevićem, Borom Stankovićem i Acom Nikolićem je dizao temelje, koševe i podloge medju zidinama prvog šampiona Jugoslavije. Uz Nebojšu, Boru i Acu je takodje osvajač Fibinog Ordena Merita i svrstan je u Fibinu košarkašku kuću slavnih. Nakon što je prošao mladje kategorije BASKA karijeru započinje u Crvenoj zvezdi. U prvoj sezoni u istoriji kluba ostaće upisan kao čovek sa najviše nastupa i bio je treći strelac ekipe, ali nažalost zbog tadašnje vlasti je morao zbog vojne obaveze da predje u JA (Jugoslovensku armiju).

Nikola Jestratijević

Profesionalnu karijeru započeo je u Zvezdi i odigrao prvu sezonu 1994/1995 kao i početak nove bez neke značajne uloge nakon čega prelazi u rivala FMP iz Železnika sve do finala 1998 kada je izgubio sa istim od svog prvog kluba i već sledeće sezone ponovo oblači crveno bele boje kluba s Malog Kalemegdana. Igrao je u periodu od 1998/2000 i za te dve sezone bio sjajan u Fibinoj Evroligi, prvenstvu Jugoslavije i kupu i to je bio njegov maksimum. U sezoni 1998/1999 je beležio 8.8 poena u Evroligi, a u domaćem prvenstvu 9.1 sa nešto više od 6 skokova i sa rampom po meču. Sledeću sezonu je bio još bolji i za 16 utakmica u Evroligi je postigao 219 poena i bio najefikasniji u Zvezdi sa prosekom od 13.7 poena i 6.3 skoka (isto najbolji skakač tima), a pamti se i njegova sjajna utakmica protiv Reala sa 29 poena. U šampionatu je beležio 12 poena i 6 skokova (peti skakač lige). Na 44 utakmice je postigao 504 poena i to mu je bila najbolja sezona u Zvezdinom dresu uz prosek od 11.5 poena. Sa reprezentacijom do 22 godine ima bronzu u Turskoj 1996. dok je bio u Zvezdi i nastupao je na letnjim Olimpijskim igrama 2000. isto nakon sezone u Zvezdi. 2003 na poziv Zmaga Sagadina se vratio u klub već istrebljen povredama već početkom 2004 napušta neslavno svoju Zvezdu u poslednjem mandatu. Za 174 utakmice je postigao 1251 poen.

Džerod Henderson

Čuveni Dži. Legendarna haubica koja se sredinom 2000tih prepričavala ulicama Beograda, pa i Vršca zbog perioda u Hemofarmu. Prvi stranac koji je odigrao više od jedne sezone u Zvezdi i jedan od najboljih driblera u istoriji kluba Dzerod Henderson odigrao je 99 utakmica i postigao 1088 poena uz prosek od 11 poena po meču za klub s Malog Kalemegdana u period od 2004 do 2005 i pri povratku na kraju 2005 do 2006. U prvoj sezoni je došao na zimus i već nakon par mečeva postao najbolji igrač ekipe. Odveo je crveno bele do fajnal fora NLB lige, tada takmičenje s rekordnih 18 timova izbacivši evroligašku Cibonu. Takodje stranac je sa najviše poena na večitom derbiju sa 38. Sezonu 2004/2005 bio je proglašen najboljim strelcem SCG sa 17.5 koševa kao i u plejofu sa 26.5. Prvi mandat je završio sa 539 poena na 37 mečeva. Sa crveno belima osvojio je Kup Koraća 2006 kao jedan od lidera ekipe beležeći oko 12 poena uz 6 asistencija i 2 ukradene lopte. Imalo je mnogo utakmica na kojima je bio blizu “tripl dabla” i bio poznat kao jedan od kompletnijih bekova koje je Zvezda imala. U drugom mandatu pod vodjstom Šakote krenuo je više da razigrava i postao plej pored beka što mu je donelo više i lakše načine svojom lepršavošću da dodje do koševa. Ovu sezonu je više igrao za tim, jer je prva napadačka opcija bio Milan Gurović. Svi su ga voleli i kopirali sa fazonima šorca do poda, trake oko glave i AND1 opreme čiji je bio simpatizer.

Mileta Lisica

Legendarni košarkaš iz Priboja i legenda Crvene zvezde i Laška Mileta Lisica za crveno bele je nastupao u dva navrata 90tih. Prvi je započeo 1992 i završio se 1994 kada je za dve sezone uzeo dve titule prvaka Jugoslavije i bio MVP finala 1994. Bio je jedan od ključnih igrača u skidanju Partizana sa trona koji je ušao u sezonu 1992/1993 kao šampion Evrope. Takodje uzeo je i Superkup Jugoslavije 1993. Prvi deo sezone je propustio zbog povrede prednjih ukrštenih ligamenata, ali se oporavio u finišu ligaškog dela i pomogao ekipi da uzme titulu nakon pauze od dve decenije. U plejofu je beležio 12 poena. Narednu sezonu zbog sankcija Zvezda nije mogla da igra Evroligu, ali i problem je pravio što su nekolicina najbitnijih igrača otišla iz kluba nakon zapažene sezone u drugu sredinu, pa je Lisica bio imao zapaženiju ulogu. Protiv beogradskog Radničkog na gostovanju Lisica je ubacio 29 poena. Mileta je za 31 utakmicu u ligaškom delu beležio 13.4 poena, a ukupno ubacio 414. U doigravanju protiv šabačke Ive je zabeležio 24 poena, a protiv Partizana u finalu u 5 utakmica je zabeležio 88 poena, od toga u najbitnijoj petoj utakmici ubacio 22. MVP plejofa je bio s razlogom na 10 utakmica je ubacik 151 poen, a ukupno na 47 mečeva ubacio 646 (prosek serije 13.7) Pri povratku iz Borovice zajedno sa Nešom Ilićem i Zoranom Sretenovićem je bio lider ekipe. Sa 675 poena na 41 utakmici (16.5 u proseku) je bio najbolji strelac Crvene zvezde. U Beogradu protiv Akvarijusa iz Volgograda je ubacio 32 poena pred 6000 gledalaca nakon duže pauze crveno belih u Evropi. Sveukupno odigrao je 103 utakmice i zabeležio 1345 poena.

Saša Obradović

Saša Obradović.. Svaki Zvezdaš je skeptičan u poslednje vreme što se tog imena tiče. Jedan od najboljih plejmejkera koga je bivša Jugoslavija mogla imati. Prošao je sve mladje kategorije Zvezde pa čak i kroz fudbal kod Pižona, pa kasnije i u košarci. Prvi put je za crveno bele igrao od 1987 do 1993, onda se vratio 1994 iz Limoža i 1999 se vratio i ostao 2000. Na početku kod Djurovića nije dobio pravu šansu, ali već kod Moke Slavnića dobija priliku da pokaže i dokaže svoj talenat. 1990/1991 je bila sezona velikih finansijskih krizi u redovima ekipe s Malog Kalemegdana zbog kojeg su većina igrača otišle u druge ekipe, a Sale je bio jedan od onih koji je ostao. U naredne dve sezone treneri su mu bili Duško Vujošević i Lale Lučić, a 1993 je proglašen za najboljeg igrača prvenstva i doprineo je tome da se pobedi Partizan u finalnoj seriji koji je bio branilac Evropske titule pod vodjstvom Željla Obradovića i doneo tako prvi trofej u svoju kolekciju kao i Zvezdi prvi trofej prvaka države nakon 21 godine. 1994 se vraća iz Limoža u redove Crvene zvezde i doprinosi tome još jednu titulu protiv Partizana u finalu, a u jednoj utakmici je postigao 40 poena što su pre njega samo uspevali Duci, Ćurča i Praja. Takodje prosek u tom plejofu mu je bio 22.6 poena. U finalu Superkupa Jugoslavije je postigao 14 poena i osvojio trofej. reprezentacijom Jugoslavije je uzeo 4 zlatne medalje, jedno srebro i jednu bronzu. Treći mandat mu je bio predvidjano mesto lidera i kapitena ekipe, ali zbog povrede ahilove tetive koju je zadobio na Evropskom prvenstvu je odigrao svega jednu utakmicu za crveno bele i tako završio sezonu. Saša je na 198 utakmica postigao 1994 poena.

Milan Dozet

Nakon Partizana i pozajmica u Zemun i Slogu mladi i talentovani košarkaš vrlo dobrih fizičkih predispozicija se odlučio za Crvenu zvezdu i ispisao istoriju u jednom od najtežih perioda kluba. Milan Dozet je za crveno bele odigrao 124 utakmica i postigao tačno 1060 poena u periodu od 2001 od 2004 godine. U prvoj sezoni pod vodjstvom Krečkovića, kasnije Mute Nikolića Zvezda je uspela da izbori plejof Yuba lige iako se pre dolaska iskusnog stranca Ajzee Morisa nije smatralo da će podmladjeni sastav to uspeti, a Milan je već tada imao sezonu karijere beležeći 10.5 poena u prvenstvu. Sledeće sezone dolaskom Sagadina ekipa se ojačala je Dozet bio igrač uloge i bio bitna karika koja je pridodavala značaju tandema Skunija Pena i Obine Ekezija. U prvoj sezoni Zvezde u ABA je beležio 8.2 poena i na kraju ligaškog dela sa crveno belima završio na prvom mestu. U doigravanju nažalost pogotkom Miksa Zvezda nije uspela da se plasira u finale protiv Makabija koga je Zvezda dobila u Tel Avivu kada je on postigao 14 poena. U poslednjoj sezoni Zvezda je ponovo na egal ispala u polufinalu ABA lige i Dozet je imao slične brojke kao i u prethodnoj sezoni, a famoznim Kupom Koraća kroz 3 produžetka je doneo Zvezdi prvo Kup takmičenje još od 1975.

Zlatko Bolić

Zlatko je bio vanserijski šuter, borac za svaku loptu i veliki zvezdaš. Imao je dva mandata u Zvezdi. Prvi put od 1996 do 2000 i drugi put od 2002 do 2003. Jedan je od malobrojnih sa preko 2000 poena i sa preko 200 utakmica u klubu. Tačno je postigao 2353 poena uz prosek 10.6 za 5 sezona u klubu na 226 utakmica. Statistički najbolja mu je bila prva sezona kada je bio lider domaćih takmičenja za Zvezdu jer stranci tu nisu mogli da učestvuju, a Čarls Smit bi vrlo moguće to poremetio da je mogao igrati, šala na stranu ubacio je 405 poena na 26 utakmica uz prosek od 15.6 i ukupno 616 na 38 utakmica pored prvenstva. U Kupu Koraća je beležio 18 poena i bio drugi strelac ekipe iza Američkog plejmejkera, a na utakmici protiv Spartaka iz Sankt Peterzburga je nanizao čak 11 ukradenih lopti što je rekord kluba na jednoj utakmici od perioda kad se ta statistika broji, a čak je ubacio i 23 poena. NBA rekord je i dan danas 11 što još više pridodaje značaju Bolićevom rekordu s obzirom da utakmice u najjačoj ligi sveta traju 8 minuta duže. Sledeće sezone uz Popovića, Kuzmanovića, Rakočevića i Perovića čini bekovsku liniju. Član je jedne od najuspešnijih sezona u istoriji kluba kada je Zvezda promenila čak 4 trenera i to jednog 2 puta i uzela titulu prvaka države i došla do finala medjunarodnog Kupa Koraća koji je i dan danas jedna od najvećih tragedija s obzirom na to koliko malo je falilo crveno belima da uzmu trofej, a u hali je tada nastao rekordan broj navijača. U prvoj Evroligaškoj sezoni nakon 25 godina u Zvezdi je beležio 12.1 poen i iste brojke imao i sledeće sezone. 2002 se vraća kao kapiten, a najbolju partiju je imao protiv Bosne u ABA ligi kada je Zvezda dostigla i dan danas najveći broj asistencija u tom takmičenju, što je Mega skoro izjednačila. U plejofu prvenstva je beležio 13.8 poena.

Zoran Jovanović

Beogradski dzin za Crvenu zvezdu je odigrao 223 utakmice i zabeležio 2207 poena u periodu od 1987 do 1993. U Zvezdu je došao pravo s Američkog koledza Luizijana Stejta na kome je pružao sasvim solidne partije, ali nedovoljne za odlazak u NBA. Svakako nije se pokajao da se vrati u rodni grad i zaigra za voljeni klub. Dok je nastupao za Zvezdu okitio se i sa dva zlata u okviru reprezentativnih igara na svetskom prvenstvu 1990. I evropskom 1991. Tokom svih sezona provedenih u klub beležio je slične brojke konstantno i uzbudjivao navijače svojim monstruoznim kucanjima, a najpoznatije je na utakmici iz sezone 1988/1989 kada je zbunio Divca i prošao do koša nakon kojeg je toliko jako stegnuo obruč da je tabla pukla zbog okolnosti loših amortizeda. U poslednjoj sezoni sa crveno belima je osvojio prvenstvo Jugoslavije.

Milko Bjelica

Zvezdino dete.. u dva navrata je nosio crveno bele boje, prvi put od 2001 do 2006 kada je započeo svoju igračku karijeru i drugi put od 2016/2018. Kod Vukčevića je počeo u mladjim kategorijama beogradskog velikana, a posle su ga trenirali Tomić i Rajaković. Debitovao je kod Mute, ali nije dobijao zapaženu ulogu sve do sezone 2003/2004 u kojoj se osvojio kultni Kup Koraća na kom je ubacio 17 poena. Najbolja sezona u crveno belom dresu mu je bila sledeća kada je u NLB ligi beležio 7.3 poena u 4.3 skoka na 30 utakmica i postigao 372 poena na 57 utakmica ukupno. Sledeće sezone ja natupao samo u NLB ligi i Uleb kupu pa nije stigao da upiše još jedan Kup Koraća na svoje ime. Najbolje partije te godine su mu bile protiv Le Mana i Skajlajnersa. Nakon čitave decenije proveden u raznim evropskim velikanima vraća se u svoju Zvezdu sa kojom osvaja triplu krunu i 9 mesto za pozitivnim skorom u Evroligi. Beležio je 10 poena uz 4 skoka u ABA i 9 poena uz 4 skoka u KLS i 8 poena uz 3 skoka u Evroligi. Najbolje partije su mu bile protiv Igokee (15 poena/10 skokova), Karposa (21 poen/5 skokova), Spartaka (21 poen), Uniksa (19 poena) i Efesa (19 poena/5 skokova). Sledeće sezone joś bolje. Beležio je 11 poena uz 4 skoka i 2 asistencije na 49% iz igre i 34% za 3 poena. Najbolje partije su mu bile u pobedama nad Partizanom i Barselonom kada je ubaciva 29, odnosno 23 poena. Za 300 utakmica je postigao 2041 poen.

DeMarkus Nelson

Admiral, bio je prvi stranac koji je ispoštovao ugovor potpisan na dve godine u Zvezdu je stigao kao igrač poznat po poludistanci i agreisvnoj odbrani na lopti. Na 130 utakmica ubacio je 1360 poena. Došao je u sezoni uspona kada se Zvezda konačno aktivirala u trci za titulu još od “ukradene titule Pešiću” i bio pravi izbor za Rakočevićevu desnu ruku. Beležio je oko 10ak poena uz 5 asistencija, 4 skoka i ukradenu loptu za dve sezone u klubu, a takodje je uzeo i dva Kupa Koraća za taj period i bivao MVP finala 2013 i s time jedini stranac s tim priznanjem u istoriji kluba. Najbolje partije je pružio protiv Sasarija (20 poena), Partizana (20 poena), Radničkog (20 poena), Mege (20 poena), Mege (22 poena), Baskonije (22 poena), Nižnjeg Novgoroda (22 poena), a imao je i lude partije protiv Mege i Panelionisa kada je umalo imao tripl dabl sa 12, odnosno 11 asistencija, 8 skokova i 7 poena.