Autor: CZBG, Popović N.
U vrijeme kada je naša Zvezda bila u samome vrhu evropskog fudbala odigrala je na Marakani mnoštvo velikih, spektakularnih utakmica. Jedna iz reda nezaboravnih zbila se u proljeće ’75 , čuveni duel sa Realom na Marakani.
Real ko’ Real. Uvijek najveći, moćan i spektakularan, u tom’ trenutku po mnogima najbolji tim na svijetu. Gro španske reprezentacije (Eibar, Kamačo, Del Boske, Velaskez,i najbolji strijelac evrope Santiljana), po najbolja dva igrača svjetskog prvaka Njemačke, Mecer i Brajtner, Latinoamerikanci – Agilar, Rubiljan.
Šta reći i dodati, timčina koji bi u duelu sa bilo kojim protivnikom u tom trenutku bio superioran. Sa čime smo se mi mogli suprostaviti u tom četvrtfinalu KPK tako moćnom timu? Po mnogima, a među njima sam bio i ja, skoro ničim. Znam da nije navijački da tako pravi Zvezdaši ne govore, ali naše šanse su bile ravne nuli.
Iz Zagreba, iz JNA bukvalno bježi Džaja,da odigra meč, nespreman fizički sa velikim znakom pitanja koliko može. Na bekovskim pozicijama Braca Đorđević i „neki“ Nikitović,neka nam je Gospod Bog u pomoći.Rezultat iz prvog meča 0:2,pa to se teško nadoknađuje i protiv lošijih ekipa.To veče grotlo Marakane pokazalo je po ko zna koji put,svoju natrprirodnu moć.Do današnjeg dana je ostao rekord od 110.000 ljudi na Marakani protiv Ferencvaroša.Možda je to i tačno,nije me briga,ali i danas tvrdim da je u ovoj utakmici protiv Reala bilo više gledalaca.Eto u takvom grotlu naši su odigrali utakmicu za bogove,utakmicu koja se igra jednom u karijeri svakog od njih i mislim da neću pretjerati ako kažem da svi 13 igrača kojih je izašlo na teren to veče,odigralo najbolju utakmicu u životu.
Džaja nas je doveo u vođstvo u 36.minutu da bi u 53. iz jedanaesterca Olja povisio na 2:0.Čudesnim odbranama Olje Petrovića,meč je otišao u produžetak.Ni posle 30.minuta nije bilo golova pa se pristupilo izvođenju jedanaesteraca.Redom su pogađali:Keri,De Boske, Filipović, Necer, Baralić, Agilar, Savić, Brajtner, Olja, Rubiljan. Kada je Đorđević promašio činilo se da Zvezdi nema spasa,ali je isto učinio i Benito.Uslijedio je pogodak Coleta Jankovića i onda čudesni Olja ponovo stupa na scenu i zaustavlja šut Santiljane.Veliko slavlje moglo je da počne!
Junak nad junacima te noći bio je naš legendarni golman Olja Petrović koji je odbranio apsolutno sve što se moglo i nije moglo odbraniti. Dovodio je do ludila Realove zvezde svojim paradama. Uz to dao je dva gola iz penala i odbranio u penal seriji, zadnji penal Santiljani.
Maestralnu partiju pružio je i Džajić,koji je dao prelijep gol glavom za 1:0,i dovodio do ludila čuvenog beka Kamača.Tada je i nastalo i ostalo za sva vremena:“Kao kad je Džaja šetao Kamača“.
[youtube id=”azWNpW9haGo”]
Još jedna zanimvljivost kad je taj duel u pitanju. Real je vodio Miljan.Najveći trener u Zvezdinoj istoriji i to veče je pokazao koliki je Zvezdaš. Odbio je da vodi tim: “Ja ne mogu,voditi tim protiv svoje Zvezde na Marakani.“ Jedan i jedini Čiča. Nas je vodio moj Hercegovac Milenko Mihić,osporavan i ne cijenjen ali veliki radnik i stručnjak doveo nas je do jedne od najvećih pobjeda u istoriji.
Te martovske noći izlazeći sa stadiona 100 i ko zna koliko još hiljada gledalaca i milion Zvezdaša širom sveta kraj malih ekrana, vjerovali su da je kucnuo čas. Vjerovali su da je došlo vrijeme da Zvezde uzme evropski trofej i uđe u red najvećih i besmrtnih evropskih klubova gdje joj je i bilo mjesto. Još kada smo za protivnika u polufinali dobili mađarski Ferencvaroš,valjda nije bilo Zvezdaša koji nije vjerovao u to.
E, to je bilo vrijeme:“Kad si Zvezdo bila iznad svih…“ Ali o tome meču ćemo neki drugi put.
Olja Petrović, Đorđević, Nikitović, Baralić, Keri, Radović, S.Janković, Pižon Petrović, Dule Savić, Sušić(Ratković), Džajić(Filipović).
[youtube id=”Kb1fmnQf9d0″]
Додајте коментар